Dalsze losy Bialenii

[Jan Lubomirski-Dostojewski]

Drodzy obywatele,

zwracam się do was nie jako Prezydent, a jako zwykły, szary obywatel, któremu zależy na tym by państwo działało i nie straciło ducha narodowego.
Od kilku miesięcy obserwowaliśmy smutne i powolne zjawisko, jakim jest upadek republiki, lecz nie Bialenii. Państwo przetrwa w takiej czy innej formie. Musimy jednak zdać sobie sprawę z tego, że w 5-6 osób naprawdę trudno jest zreformować państwo i ciągnąć je za uszy do góry. Na platformie Discord padła bardzo dobra propozycja, zarówno dla nas jak i kilku innych państw, co może pomóc w przetrwaniu naszej łodzi, pomimo wielu dziur i połamanych masztów. Jeżeli doszłoby do rozmów, które zakończył by się konkretnymi postanowieniami, to postaram się wszystko przedstawić na forum. Chciałbym z góry przeprosić, za to, że możecie zostać postawieni przed faktem dokonanym, lecz nadeszły mroczne czasy dla Polinu, a człowiek z pochodnią nie będzie czekał na tych, którzy zostaną z tyłu. Tym krótkim przemówieniem chciałem przekazać, że potrzebujemy innych państw, które nam pomogą.

Chcę zakończyć to przemówienie jednym, ważnym stwierdzeniem. Prawdopodobnie jestem ostatnim Prezydentem tej republiki, chociaż nic nie jest jeszcze przekreślone, jeżeli jednak nie będzie chętnych na urząd Prezydenta, to okaże się, że będę ostatni w republice i pierwszy w nowym tworze, w który przekształci się Bialenia. Musimy się cofnąć dwa kroki , żeby zrobić duży skok w przód.

[Bajtuś]

Zacytuję tow. Gomułkę ze słynnego przemówienia: "Nasze państwo stało na skraju przepaści ... od tamtej pory zrobiło wielki krok naprzód"

[Jan Lubomirski-Dostojewski]

Można tak powiedzieć.

[Kamiljan Harlin Wespucci]

Kiedy wpadacie w tą przepaść?

[Jan Lubomirski-Dostojewski]

Na razie jesteśmy kilka metrów od niej.

[Karol Wawrzyniec Medyceusz-Zep]

Dreamland, Bialenia... Co dalej? Zróbcie coś z tym krajem bo naprawdę mi go szkoda.

[Hewret von Thorn]

Zgłoście się do wyborów do Parlamentu.